Gister stond in het teken van mijn grote liefdes: ik zat in de Shinkansen naar Kumamoto, thuishaven van Kumamon. Ohja, en Geert was er ook. Kumamon is de mascotte van Kumamoto, zoals iedere instantie, iedere stad, zoals werkelijk alles hier een mascotte heeft. Een gewoonte die we in Nederland helaas
Terwijl ik dit schrijf zit ik in mijn grote liefde (gebeurt dat ook nog eens als bottom) de shinkansen richting Kumamoto, die ieder station een mooier lied zingt dan de nachtegaal. De stoelen en het gewieg zijn dermate comfortabel dat ik al knikkebollend voor me uit zit te kijken. Je
In een van mijn vorige levens was ik fervent planner. Iets wat je misschien moeilijk voor te stellen is voor diegenen die vooral mijn chaotische natuur kennen, maar ik wilde graag weten wanneer ik waar aan toe was. Was dat niet het geval, dan zorgde dat voor enorme stress. Destijds
De Japanse Erwin Krollen en Gerrit (Gerriten?) Hiemstra's hadden regen voorspeld voor gisteren, dus we verkeerden in dubio over wat te doen. Of het nou Nara was, Osaka of Kyoto, overal zou het gieten en daar hadden we geen zin in. Op naar Himeji dus. Behalve dat we
Kyoto staat bekend om haar enorme hoeveelheid historische tempels enerzijds, en haar enorme hoeveelheid Instagrammers en tiktokkers (zeg je dat zo? Ik ben boomer) anderzijds. Je zou heel poëtisch kunnen zeggen dat het een mengelmoes is van jong en oud Japan, van de moderne cultuur en vroegere beschavingen, maar mij
Gisterochtend werden we wakker in Ishinomaki, in een huis met een van de mooiste en liefste katten tet wereld, en gingen we slapen in Osaka waar het stortregende en de katten er niet zo'n zin in hadden. De treinreis tussen deze twee plaatsen bedroeg zo'n 6
Tashirojima was een van de dingen waar we het meest naar uitkeken - katten en natuur, wat wil een mens nog meer? Ja oke, zicht, maar daar hadden wij ook even geen zicht meer op (ha). Niet aan te doen dus. Of wel? Laten we een gedachte-experiment doen. De blinde
Deze blog wilde ik eigenlijk gister posten, maar zoals gewoon kwam er van alles tussen. Ik werd wakker en had nog steeds oogmigraine en uitval van mijn zicht aan de linkerkant. "Da hoort nie" was mijn conclusie, "ga naar de dokter" was die van Geert. "
Er schijnen veel onwaarheden verspreid te worden op het internet, maar tot dusver heeft het mij alleen de waarheid laten zien over 5G, corona en vaccinaties die autisme en de homo veroorzaken. Toch heb ik zelf misschien een leugentje de wereld in geholpen: we dachten dat we de beste tempel
Leven met PTSS betekent voor mij ook leven met een slaapgebrek. Ik sta nagenoeg altijd aan, en dat maakt voor mijn lijf de scheidingslijn tussen "alles is oke" en "de dood is nabij" erg dun. De laatste weken was het al niet best, maar een vreemde
Na al dat lopen hier heb ik de behoefte om mijn benen af te hakken en te vervangen door rupsbanden. Helaas weten we allen hoe behulpzaam het VUmc is geweest inzake de modificaties aan mijn lijf, dus moesten we het met de rolstoel doen vandaag. Deze keer gingen we op
Er waren twee dingen die mij gelijk opvielen in Tokio: het gebrek aan vogels en de overvloed aan muziek. De stad zelf kent weinig groen, dus veel getjilp zal je niet horen, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de muziekjes die je overal hoort. De metro, de geldautomaten, de schermpjes